Sizi babannemle, o
sevimli kadınla tanıştırayım. Babannem seksenine yaklaşmış sessiz,
sakin, etliye sütlüye karışmadığı gibi araba kullananlara karışan
birisidir. Köşe başında olan evimizin çevresinde gerçekleşen en ufak
trafik sıkışıklığı onu deli eder. Küçücük bünyesiyle bağırarak "E
sürmeyi bilmiyolar ki, şu şurdan gelse bu da burdan geçse böyle
olmayacak" gibi yorumlarda bulunur bu gibi durumlarda. Ama sanmayın ki
bir araba kullanmışlığı veya ehliyeti var, o alaylı bence.
Neyse babannemi tanıtmaya devam edeyim ben: babannem zayıf, kısmen dedikoduyu seven ve işitme sorunu nedeniyle bazen komşularımızı yüksek sesle çekiştiren birisidir. Ama yine sanmayın ki art niyetlidir, o bilgisayarla sadece ders çalışılacağını düşünecek kadar masumdur, iyi niyetlidir. Okuma yazması yoktur ama uluslararası ölçü birimlerine katkısı olmuştur. Çeşitli nesneleri parmak ucuyla, tüm parmağıyla, eliyle hatta koluyla tasvir edebilmektedir. O sırada cümlesi değişmez tabi ki, "Hah bu kadar!"...
Babannemin ilgi alanları şunlar şunlardır diyemem. Her şeyle ilgilenir, her konuda bir yorumu vardır, maç izliyorsa fauller onun için golden değerlidir, heyecanlanır her seferinde. O top oynayan adam düşmeyegörsün, abuu der gözlerini kapatır filan. Filmlerin şiddet içeren sahneleri onun için korku değil, komedi kategorisindedir. Tabi favori programları belgesellerdir. Şaşırır, güler, üzülür, ailedeki herkesten çok keyif alır.
Müzik konusunda da kayda değer yorumları vardır. Misal ben gitar alırken babanneme danışmadığım için binpişman oldum. Böyle kasası bu kadar büyük olmayıp sapı daha uzun olanları varmış bu gitarların (bu arada bahsettiği çalgı bağlama oluyor) onlardan niye almadım diye veryansın etti geçen bana. "Bi güzel sesi oluyo ki onların" diye de ekledi. Terbiyesiz beni.
Evlilik programına katılcam diye bana sataşıp tarafımdan "Bacaklarını kırarım senin!" tehdidini alsa da yarım yüzyıldan fazla süre hayatını paylaştığı insanı, dedemi ise hiç aklından çıkaramaz. Zaman zaman gözleri dolar, yaş süzülür yanaklarından, o üzülür, biz üzülürüz.
Ben babannemi sizlerle tanıştırdığıma memnun oldum.
Neyse babannemi tanıtmaya devam edeyim ben: babannem zayıf, kısmen dedikoduyu seven ve işitme sorunu nedeniyle bazen komşularımızı yüksek sesle çekiştiren birisidir. Ama yine sanmayın ki art niyetlidir, o bilgisayarla sadece ders çalışılacağını düşünecek kadar masumdur, iyi niyetlidir. Okuma yazması yoktur ama uluslararası ölçü birimlerine katkısı olmuştur. Çeşitli nesneleri parmak ucuyla, tüm parmağıyla, eliyle hatta koluyla tasvir edebilmektedir. O sırada cümlesi değişmez tabi ki, "Hah bu kadar!"...
Babannemin ilgi alanları şunlar şunlardır diyemem. Her şeyle ilgilenir, her konuda bir yorumu vardır, maç izliyorsa fauller onun için golden değerlidir, heyecanlanır her seferinde. O top oynayan adam düşmeyegörsün, abuu der gözlerini kapatır filan. Filmlerin şiddet içeren sahneleri onun için korku değil, komedi kategorisindedir. Tabi favori programları belgesellerdir. Şaşırır, güler, üzülür, ailedeki herkesten çok keyif alır.
Müzik konusunda da kayda değer yorumları vardır. Misal ben gitar alırken babanneme danışmadığım için binpişman oldum. Böyle kasası bu kadar büyük olmayıp sapı daha uzun olanları varmış bu gitarların (bu arada bahsettiği çalgı bağlama oluyor) onlardan niye almadım diye veryansın etti geçen bana. "Bi güzel sesi oluyo ki onların" diye de ekledi. Terbiyesiz beni.
Evlilik programına katılcam diye bana sataşıp tarafımdan "Bacaklarını kırarım senin!" tehdidini alsa da yarım yüzyıldan fazla süre hayatını paylaştığı insanı, dedemi ise hiç aklından çıkaramaz. Zaman zaman gözleri dolar, yaş süzülür yanaklarından, o üzülür, biz üzülürüz.
Ben babannemi sizlerle tanıştırdığıma memnun oldum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder